Met haar Argentijnse wortels als inspiratiebron neemt sopraan Ana-Carmen Balestra je mee op een muzikale reis door het leven. Het programma is geïnspireerd op haar succesvolle debuut in de befaamde Wigmore Hall in London. Het gaat over het leven, vanaf het ontstaan en de onschuld van de kindertijd, via smachtende liefde en hartbrekend verlies, tot aan het waarderen van de kleine geluksmomenten in het dagelijks bestaan. In deze complete muziektheatervoorstelling deelt Ana-Carmen haar persoonlijke verhaal, met gepassioneerde muziek en zelfgeschreven teksten. Zuid-Amerikaanse muziek, klassieke werken en hedendaagse composities smelten samen tot een geheel. Met muziek van o.a. Poulenc, Piazzolla, Mercedes Sosa, en een nieuw werk, viert ze samen met het publiek het leven in al haar vormen!

Dead Bob is het soloproject van John Wright, drummer van de inmiddels gestopte maar legendarische punkrockband No Means No.

"Life Like", een cover van NMN trouwens, is het titelnummer van het eerste album dat John solo heeft uitgebracht. Opgenomen en geproduceerd door John zelf, diep in de wildernis van British Columbia. Het materiaal op dit album beslaat meerdere decennia – en er ligt nog veel meer in het archief te wachten.

Hoewel de nummers grotendeels door John zijn geschreven en uitgevoerd, verdient hij niet alle eer. Hij kreeg hulp van een aantal bevriende muzikanten: Byron Slack (Invasives), Kristy Lee Audette (Rong), Ford Pier (o.a. Ford Pier and the Vengeance Trio, DOA, Roots Round Up, Junior Gone Wild, Rheostatics), Selina Martin, zijn zoon Aidan Wright, en twee oude samenwerkingen met zijn broer Rob Wright die mee schreef aan een paar nummers.

Zoals je zou verwachten vormen de nummers een geheel, maar ze laten zich moeilijk in een hokje stoppen. Een genre plakken op dit werk is lastig, maar één ding is zeker: dit moet je niet zachtjes afspelen!
Zet het hard en geniet!
En kom daarna vooral kijken naar Dead Bob – live als nooit tevoren!

John staat live op het podium met Ford, Byron, Kristy en goede vriend Colin MacRae (Pigment Vehicle) op elektrische basgitaar.

Dit jaar bestaat het Bossche label Dead Mind Records 25 jaar. Om dit te vieren organiseren we op 18 oktober een festival met 8 acts die een mooie dwarsdoorsnede vormen van de Dead Mind catalogus. Geschikt voor de liefhebbers van experimentele muziek, industrial en ambient. Bij de eerste 50 tickets is een exclusieve cassette van Kapotte Muziek inbegrepen, gratis af te halen bij de kassa op 18 oktober. Op 17 oktober is er in de Occii, Amsterdam een pre-party met een aantal bevriende acts, https://occii.org/events/dead-mind-label-night/.

De acts:

Organ of Corti (Zweden) is een trio bestaande uit oudgedienden Joachim Nordwall (The Idealist, Gagmen, Skull Defekts), Mattias Gustafsson (Altar of Flies, Nærværet) en Dan Johansson (Sewer Election, Neutral, Enhet För Fri Musik). Samen of los van elkaar onderzoeken zij de mogelijkheden van verschillende vormen van geluidsmanipulatie. Altijd op zoek naar atmosferische texturen die onder je huid kruipen en bezig met het finetunen van hallucinerende, melancholische geluiden. Als Organ of Corti creëren ze kale, surrealistische soundscapes, waarbij ze gebruik maken van minimale, repetitieve tapeloops, spookachtige geluiden uit synthesizers en samples. Al jaren een hoeksteen van de levendige Zweedse experimentele muziekscene en nu klaar om naar buiten te treden.

https://dead-mind.bandcamp.com/album/locus

Lettera 22 (Italië) is een project van Riccardo Mazza en Matteo Castro, afkomstig uit Noordoost-Italië, een regio vol ravijnen en slaperige dorpjes. Ze werken met concrete geluiden, veldopnames en analoge instrumenten. De composities die hieruit voortkomen zijn doordrenkt met taperuis waaruit golven van vervormde elektronica tevoorschijn komen. Het duo is gespecialiseerd in het creëren van een angstaanjagende en meeslepende schaduwwereld, waar geesten tot leven lijken te komen. Lettera 22 is compromisloos en Mazza en Castro zijn geluidskunstenaars met oog voor detail en een totale toewijding aan kwaliteit. Elk album is dan ook een perfecte demonstratie van hun technische vaardigheden.

https://dead-mind.bandcamp.com/album/blue-telepathy

Plus Instruments is het soloproject van Truus de Groot en opgericht in 1978, toen ze nog lid was van de ultra-band Nasmak. Naarmate het project zich ontwikkelde, ging ze samenwerkten met verschillende muzikanten zoals Michel Waisvisz, Lee Ranaldo en James Sclavunos. Plus Instruments draaide om muzikale vrijheid en de liveoptredens waren dan ook grotendeels geïmproviseerd. Thuis experimenteerde De Groot met wat er voorhanden was, zoals huishoudelijke apparaten en primitieve apparatuur De muziek was minimalistisch en beïnvloed door bands als Red Crayola, Suicide, DAF en de No Wave scene. Op jonge leeftijd reisde ze naar New York, vestigde zich uiteindelijk in de Verenigde Staten en bleef experimenteren met geluid, waarbij Plus Instruments na een onderbreking ook weer nieuw leven werd ingeblazen.

https://dead-mind.bandcamp.com/album/79-80

Alice Kemp (VK) is een kunstenares uit Devon, die door de natuur en droomwerelden wordt geïnspireerd. Ze schrijft gedichten en maakt experimentele muziek, installaties, schilderijen en objecten. Haar muziek is zowel meeslepend als delicaat en intiem en bevat cassette manipulaties, klassieke instrumenten, zwartgeblakerde zangpartijen, elektroakoestische geluiden en veldopnames van het Engelse platteland. Kemp werkt regelmatig samen met Rudolf Eb.er (Schimpfluch Gruppe) en vertolkte haar uitzonderlijke muziek wereldwijd op diverse podia.

https://dead-mind.bandcamp.com/album/sweetly-my-blacken-doll

Hessel Veldman is een veteraan van de Nederlandse avant-garde en bracht begin jaren 80 diverse legendarische cassettes uit op zijn label EXART. Zijn experimentele soundscapes zijn doorspekt met industriële elementen en een hypnotiserende, duistere onderstroom van klanken. Naast zijn werk onder de naam Y Create was hij lid van de improvisatiegroep Gorgonzola Legs en werkte hij intensief samen met Fluxus-artiest en cultfiguur Willem de Ridder. Al die tijd is hij trouw gebleven aan zijn vrije benadering van muziek en volgt hij zijn eigen inzichten en intuïtie. Recentelijk werkte hij samen met Martijn Comes en maakte hij met Marianna Maruyama het album Salt voor Stroom Records.

https://winter-light.bandcamp.com/album/ymuiden

Kapotte Muziek werd in 1984 opgericht door Frans de Waard waarna al snel een duo werd gevormd met Christian Nijs, die thuis geluiden op cassettes opnam en deze aan Frans gaf, die het materiaal op verschillende manieren bewerkte. Het herbewerking en opnieuw gebruiken van geluiden bleef de kern van Kapotte Muziek. Toen Nijs het project verliet trad Peter Duimelinks toe voor de eerste Amerikaanse tour en later werd het een trio met Roel Meelkop als derde lid. Na vele internationale samenwerkingen met o.a. Merzbow uit Japan transformeerde het industriële lawaai geleidelijk naar geïmproviseerde elektroakoestische muziek waarbij elk optreden wordt voorafgegaan door een zoektocht naar nieuw geluidsmateriaal zoals hout, papier, plastic, glas of steen. Deze minimale input van akoestisch geluid wordt live omgezet naar een maximale elektronisch versterkte output.

https://krimkram.bandcamp.com/album/discon

Red Brut is het alias van de Nederlandse kunstenares Marijn Verbiesen, die onlangs naar Groningen verhuisde en voorheen een belangrijk gezicht was in de Rotterdamse kunstwereld. Haar audiowerk toont een bijzondere gevoeligheid voor alledaagse geluiden, die ze combineert met cassettegeluiden en musique concrète. De spontane geluidscollage die op deze manier ontstaan zijn in loop der jaren vastgelegd op een golf van releases, uitgebracht op cassette en vinyl. Daarnaast was ze te zien op vele Europese festivals zoals Rewire, KRAAK, Inversia en Colour Out Of Space. Naast haar carrière als Red Brut is Verbiesen lid van het vrije improvisatie duo Goldblum en daarvoor van het experimentele No Wave trio Sweat Tongue.

https://dead-mind.bandcamp.com/album/on-bare-ground

N.E.R.F. is een samenwerkingsproject van scene-legende Peter Zincken en Dead Mind chef Johnny van de Koolwijk. Oude veldopnames uit de kluis van Zincken vormen de basis van dit project en worden aangevuld met fragmenten van geïmproviseerde live-opnames, analoge synthesizers, industriële loops en vocalen. In de afgelopen jaren namen ze 3 albums op, geïnspireerd door natuurlijke fenomenen en mystieke rituelen. Deze albums vormen een documentatie van de overlevingsstrijd in een moderne samenleving. Een reis naar het einde van de wereld.

https://zyrtax.bandcamp.com/album/dervenn

KWOON, het betoverende rock/post-rockproject van visionair Sandy Lavallart, is terug op het wereldtoneel met hernieuwde energie en creativiteit. Met een combinatie van etherische soundscapes en adembenemende visuals creëert KWOON een ongeëvenaarde samensmelting van muziek en kunst die wereldwijd het publiek in vervoering brengt.

Na een reeks buitengewone solo-avonturen—waarbij hij zijn gitaar naar de stratosfeer stuurde, solo speelde op een duizelingwekkende piek met uitzicht op de Mont Blanc op 3.800 meter hoogte, midden in de oceaan op het spookachtige vuurtoreneiland Tévennec, en zelfs op actieve vulkanen—presenteert Sandy Lavallart Odyssey, zijn diep persoonlijke reisdagboek in muzikale vorm.

Dit langverwachte rock/post-rockalbum is een poëtische verkenning van sombere en evocatieve landschappen, geïnspireerd door legendarische acts als Pink Floyd, Archive, Arcade Fire, Mogwai en Radiohead. Odyssey neemt de luisteraar mee op een reis over de uitgestrekte oceaan (King of Sea, Fisherman) vol zeemansverhalen, naar de oneindige ruimte van de Melkweg (White Angels, Blackstar), en in de nostalgie van het leven zelf (Life, Youth).

"Tony is een ware dichter van het klavier. Expressief, met een eigen, onderscheidende stem, maar toch elegant en beheerst." — Pianist Magazine

De in Canada geboren pianist Tony Siqi Yun, winnaar van de Gouden Medaille op de eerste China International Music Competition (2019) en ontvanger van de Lotto-Förderpreis van het Rheingau Musik Festival in 2023, ontwikkelt zich snel tot een veelgevraagd solist en recitalpianist.

Tijdens het seizoen 2022-23 maakte hij zijn veelgeprezen debuut in het abonnementsprogramma van The Philadelphia Orchestra onder leiding van Yannick Nézet-Séguin. In het daaropvolgende seizoen ging hij met Nézet-Séguin op tournee door de Verenigde Staten met het Orchestre Métropolitain, waaronder een optreden in Carnegie Hall. Ook in 2023-24 debuteerde hij op het Colorado Music Festival, het Aspen Festival, het Vail Dance Festival en bij het Hamilton (ON) Philharmonic, onder leiding van Gemma New. Andere optredens omvatten concerten met het Edmonton Symphony Orchestra en Orchestra Lumos onder leiding van Michael Stern, het Rhode Island Philharmonic met Joseph Young, en het New Jersey Symphony Orchestra. Tony trad eerder ook op met het Cleveland Orchestra, Toronto Symphony, Buffalo Philharmonic, Orchestre de Chambre de Paris en het Shanghai Symphony Orchestra.

Tony geeft regelmatig solorecitals in zowel Europa als Noord-Amerika. Recente en toekomstige hoogtepunten zijn onder meer zijn debuut in de Elbphilharmonie Hamburg, het Gewandhaus in Leipzig, de Tonhalle in Düsseldorf, de Philharmonie in Luxemburg, en in Noord-Amerika bij Stanford Live, de Gilmore Rising Stars Series, en 92nd Street Y in New York, met een terugkeer naar de Vancouver Recital Series. Hij is ontvanger van de Jerome L. Greene Fellowship aan de Juilliard School, waar hij studeert bij professoren Yoheved Kaplinsky en Matti Raekallio.

Zeg je Nederlandse Punk, zeg je Hang Youth. De band groeide uit van eikpunt van een protestbeweging tot huis tuin en keuken begrip. Hun nieuwste album ER IS HOOP* is genomineerd voor een Edison en bezegelt de band als nog lang niet uitgegroeid. Liveshows (vijf ballen in het nrc) staan in het teken van Ontlading en hebben de reputatie van "iets wat je gezien MOET hebben," al zul je niet de enige zijn die verslaafd raakt en elke keer terug blijft komen.

"Nacht van de Gitaren"

met LULO REINHARDT (Duitsland), ALEXANDRA WHITTINGHAM (Engeland), ELODIE BOUNY (Frankrijk/Bolivia), LUCAS IMBIRIBA (Brazilië)

De "Nacht van de Gitaren" brengt 's werelds beste gitaristen samen voor een festivaltour (telkens vier muzikanten), waarbij ze hun nieuwste originele composities én coverversies ten gehore brengen. Voor elke tour presenteert "Nacht van de Gitaren" een nieuwe lichting gitaarvirtuozen die deze bijzondere avond vormgeven met solo-, duet- en kwartetopvoeringen, om zo de virtuositeit en diversiteit binnen de wereld van de akoestische gitaar te belichten. Het festival is extra boeiend doordat niet alleen verschillende culturen elkaar ontmoeten, maar ook jonge artiesten samenkomen met meer ervaren muzikanten. Juist deze mix maakt deze concerten zo bijzonder. Liefhebbers van de akoestische gitaar komen hier altijd aan hun trekken, en ontdekken telkens nieuwe talenten of interessante gevestigde artiesten.

Gavin James heeft een lange weg afgelegd sinds hij begon als straatmuzikant en zijn talent verder ontwikkelde in de pubs van zijn geboortestad Dublin. Sinds de release van zijn debuutalbum in 2016 heeft zijn internationale tourleven geleid tot een carrière met maar liefst 2 miljard streams wereldwijd, 1 Diamond en 45 Platinum platen over de hele wereld, waaronder twee #1-albums in Ierland, een uitverkochte wereldtour en live-optredens met Sam Smith, Ed Sheeran en Niall Horan.

De tweevoudig winnaar van de Irish Choice Music Prize trapte 2023 af met een nieuw wereldwijd platencontract bij Sony Music en een zomer vol festivaloptredens van Brazilië tot Glastonbury. Gavin is momenteel bezig met het opnemen van zijn vierde studioalbum en zal later deze zomer zijn internationale tourdata aankondigen.

LOVE & LOSS ALLERZIELEN 2025
Sopraan Johannette Zomer en de Haarlemse schrijver/journalist Frénk van der Linden verzorgen ook rond Allerzielen 2025 weer een serie concerten onder de titel Love & Loss, het programma over liefde, rouw, gemis en verlangen. Johannette Zomer zingt liederen van onder meer Von Bingen, Buxtehude, Purcell en Johann Sebastian Bach. Frénk van der Linden draagt nieuwe teksten voor die deels zijn geënt zijn op zijn boek En altijd maar verlangen, waarin hij brieven schrijft aan zijn overleden ouders.

Het is eindelijk zover: 40UP en Willem Twee slaan de handen ineen voor een te gekke dansavond in het mooie Den Bosch!
Verwacht Brabantse gezelligheid en een fantastisch feest der herkenning om niet snel te vergeten op vrijdag 31 oktober in het karakteristieke Willem Twee! 💃

Voor wie 40UP nog niet kent, geven we een kleine introductie!

40UP is al 19 jaar hét dansfeest voor 40-plussers en bij ons dans je op de lekkerste 80’s, fijnste 90’s, tofste 00’s, vetste 10’s én knallende 20’s. Ondertussen draaien de originele videoclips op grote schermen mee om he feest der herkenning helemaal compleet te maken.

De vaste bezoekers geven ook aan dat ze enorm genieten van de ongedwongen sfeer, en dat zal in Den Bosch niet anders zijn! 🎉

De dansvloer is van jullie dus laat het snel aan iedereen weten die dit niet mag missen en heel graag tot vrijdag 31 oktober, we kijken er enorm naar uit! 💜

Moorden, drinkliederen, sprookjesverhalen, serene polyfonie en rituelen in het kaarslicht… Dit alles is onderdeel van de verhalende concertprogramma’s van Apollo’s Cabinet. De groep, die eerder onder meer de Royal Overseas League Mixed Ensemble prijs, Göttingen Händel Competition en de Internationale Biber Competition won, brengt historische uitvoeringen overgoten met een uniek en kenmerkend sausje van acteerwerk, dans, poëzie en drama.

Deze bijzondere groep is een product van de vermaarde VOCES8 Foundation en is het enige professionele vrouwen a capella sextet in de VS. De naam van het ensemble - geïnspireerd op het sterrenbeeld dat de beroemde lier van Orpheus voorstelt - verbindt muziek en harmonie met de nachtelijke hemel. De missie van Lyyra is om het genre van de bovenstem in het koorlandschap in breedste zin te vieren en aan de man te brengen. Lyyra heeft een knallend start gemaakt en krijgen superlatieven van publiek, critici en mede -professionals voor de fluwelezachte finesse en glans van hun samenzang. Lyyra is gespecialiseerd in klassieke, jazz-, pop- en volksmuziek uit verschillende tradities, en veel van dit repertoire zal te horen zijn tijdens dit concert.

"Uitzonderlijke veelzijdigheid en vaardigheid. Absoluut verbluffend! Lyyra - heel erg bedankt."

BBC Radio 3

Het tweede album van The Tubs, Cotton Crown, laat zien hoe de Celtic jangle-boyband zich waagt aan donkerder en persoonlijker terrein, terwijl ze hun onweerstaanbare, verslavende songcraft verder aanscherpen. Het is echt een stap vooruit: een album waarop de band hun klankpalet uitbreidt met een caleidoscopisch scala aan invloeden – van soulvolle pubrock (Chain Reaction) tot Husker Dü-achtige agressie (One More Day) en melancholische sophisto-pop (Narcissist). Zoals Pitchfork al opmerkte, zien The Tubs jangle als ‘een immense wereld vol stemmingen en muzen’, en Cotton Crown laat horen hoe ze deze wereld verder verkennen en ondertussen een uitgesproken Tub-ulaire sound creëren. 

Die sound is voor een groot deel te danken aan het stemgeluid van Owen ‘O’ Williams – vaak vergeleken met een jonge Richard Thompson – en zijn eerlijke, donker-komische teksten. Op Cotton Crown duikt hij nog dieper in zijn favoriete thema’s: liefdespsychose, onsympathiek gedrag veroorzaakt door psychische aandoeningen, en de vernederingen van het muzikantenbestaan in Londen. Maar deze keer voel je ook een tastbaar gevoel van risico in zijn zelfreflecties en bekentenissen. Vooral op het laatste nummer Strange, waarin hij rekenschap aflegt van de onhandige, opdringerige maar goedbedoelde sociale interacties na de zelfdoding van zijn moeder (de folkzangeres Charlotte Greig). Zoals Williams zegt: “Ik had al een paar keer geprobeerd er een nummer over te schrijven. Het resultaat voelde altijd sentimenteel, versimpelend of alsof ik mijn trauma stond te verkopen. Maar dit nummer klopte wel, omdat het naar iets kleiners keek: de vreemde, onbevredigende, op een rare manier grappige manieren waarop iedereen – inclusief ikzelf – zich gedroeg nadat het stof was neergedaald.” De albumhoes toont een beeld van Williams als baby, borstvoeding krijgend van Greig op een kerkhof – een promotiefoto rond de release van haar debuutalbum (de heruitgave hiervan werd in 2023 besproken in The Guardian).

De essentie van Cotton Crown is het contrast tussen Williams’ sombere teksten en de jubelende, catchy popmelodieën. Dit is grotendeels te danken aan het gitaarwerk van George Nicholls, die op het album moeiteloos schakelt tussen de virtuoze jangle van Johnny Marr, de voortstuwende folkrock van Pentangle en de hi-fi grooves vol refreinen van hedendaagse bands als Tops of The 1975. Voeg daar de razendsnelle ritmesectie van Taylor Stewart (drums) en Max Warren (bas) aan toe – die elk nummer met powerpop-furie aanvliegen, in de geest van Guided by Voices op hun beste dronken dagen – en je hebt een recept voor indie rock-grootheid. 

In het kader van November Music 2025

Alexandra Kaptein (1999) is een Nederlandse pianiste en vocal repetiteur, opgeleid aan onder andere het Conservatorium van Amsterdam en ArtEZ. Ze is Associated Pianist bij de Dutch National Opera Academy en won diverse nationale en internationale prijzen, waaronder op het Von Bremen Piano Concours en Val Tidone in Italië. Ze gaf concerten door heel Europa, werkte met gerenommeerde orkesten en volgde masterclasses bij grote namen als Boris Giltburg en Leslie Howard. In april 2024 verscheen haar debuutalbum met Liszt-transcripties bij TRPTK.

Het programma dat Alexandra Kaptein gaat spelen “Franz Liszt: Harmonie van het Licht” bevat emotionele, psychologische en spirituele hoogtepunten van Liszt’s oeuvre. De piano is het symbolische toneel van de ziel en verbindt kunst en literatuur met muziek. Tussen lyrische verheffing, wijsheid van sonoriteit en briljante climaxen staan Liszt’s symfonische gedichten symbool voor de mens als individu: liefde, hoop, berusting. Na pijn en verdriet overwint bij Liszt altijd het geloof aan het licht. De muziek draagt en leidt ons via het goddelijke - van donker naar licht, van verdriet naar verheffing.

Tim Akkerman Sings The Boss is een muzikaal eerbetoon van de Haagse muzikantcomponist
Tim Akkerman aan zijn grote inspira:ebron: Bruce Springsteen, ook wel
bekend als “The Boss”. In deze voorstelling brengt Akkerman samen met zijn band
een selectie van Springsteens bekendste nummers, zoals Badlands, Glory Days en
Dancing in the Dark, maar ook intiemere liedjes, in een energieke en meeslepende
live show.
Ook in dit najaar zal hij deze succesvolle show met zijn vaste band in een aantal
popzalen vertolken.

Janne Schra is terug in het theater met een nieuwe intieme voorstelling om zichzelf en meteen maar de hele mensheid te redden.

“Pain, be my work out. Lifting heavy thoughts in the night.” Zingt ze op haar nieuwe album Work Out.

In de gelijknamige voorstelling, verweeft Janne Schra samen met gitarist Laurens Radstake de muzikale parels uit haar oeuvre met openhartige verhalen. Een theatershow vol liedjes over innerlijke draken, de taal van het lichaam, liefde als een rivier, de bodem raken en weer afzetten.

Over Janne
Janne Schra, bekend van Room Eleven, Schradinova en zichzelf, maakt al bijna twintig jaar eigenzinnige muziek. Met een Zilveren Harp, een Annie M.G. Schmidtprijs-nominatie, gouden en platina platen, wereldtournees en, sinds 2023, een Edison Jazz op haar naam, blijft ze zichzelf steeds opnieuw uitvinden.