Het oppervlak van de sculptuur wordt een huid: een gevoelige, ademende laag die niet slechts bedekt, maar leeft, beschermt en de sporen draagt van aanraking en tijd. De sculpturen hebben een tastbare, fysieke aanwezigheid; ze lijken zich aan te passen aan hun omgeving, als organismes in voortdurende transformatie. Een levendigheid die zich toont in de plooien, poriën en rafelranden van de sculpturen.

The Hybrid Entity is een uitnodiging om de grens tussen het ‘levende’ en het ‘niet-levende’ te verzachten — een ruimte waarin de ademhaling van materie voelbaar wordt. Hier ontvouwt zich een sensuele en tactiele werkelijkheid die zoemt als een levend ecosysteem. Alles lijkt zich in een staat van slow-motion te bevinden: halverwege een beweging, halverwege een transformatie, halverwege een gesprek, een dans, een ritueel.