Het leven en de dingen staan centraal bij het werk van Henny Schakenraad, en eigenlijk vat zij daarmee haar hele oeuvre pakkend samen.  

Tussen de twee schijnbare tegenpolen van ‘het bestaan en het bestaande’, het ‘Dassein’ en ‘de dingen’, zoals de Duitse filosoof Martin Heidegger het beschreef, wurmt zich bij Schakenraad steeds een derde speler: de taal. Of beter: de woorden waarmee we de tastbare dingen en ongrijpbare zaken van het leven proberen te duiden.

 Zij observeert, registreert en refereert met haar werk op een conceptuele manier naar de vele dualiteiten van het leven, steeds op zoek naar spanningsvelden die bij het leven horen. Zoals beperking en vrijheid, de onvolmaaktheid en het onvoorspelbare, tegenstrijdigheden en schijnbare tegenstellingen…  Om tot nieuwe interpretaties te komen ontregelt zij de bestaande waardes van het leven en de dingen om ons heen. Dit doet zij door gebruik te maken van voorwerpen en materialen die zijn gekoppeld aan ons archetypische geheugen en onze neiging om hier zowel persoonlijke als gefixeerde kwalificaties aan te geven.  Middels de omkering en het onderzoeken van de keerzijde creëert zij nieuwe inzichten en mogelijkheden. Het gaat daarbij niet om concrete aannames maar over hoe het beeld zichzelf, tijdens het denk- en werkproces, ontvouwt en betekenis krijgt. 

Als kunstenaar is zij niet gericht op één bepaalde techniek. In haar werk zijn de materialen, geplakt, geniet, gebonden, gescheurd, in elkaar geschoven, gedrukt … Perfectie is voor Henny geen voorwaarde om toch tot een esthetisch beeld te komen. De ‘Paradox’ staat voor de kunstenaar symbool voor het leven zelf, dat voortdurend in beweging is tussen tegenstrijdige taken, rollen en verlangens.  

Dat bij het zien van haar werk denk- en verwachtingspatronen op een subtiele, onconventionele manier worden opgerekt, zal zeker niet onopgemerkt blijven.