Een labyrint van verbindingen. Een onthullende reis langs unieke pianomeesterwerken van het begin van de 20e eeuw tot nu.
Nadat Wagner de grenzen van de tonaliteit had opgezocht en verkend, zochten veel componisten naar nieuwe manieren om hun muzikale ontwikkeling betekenisvol voort te zetten. Sommigen verwierven op deze manier roem (Schönberg cum suis); andere, niet minder originele componisten raakten in de vergetelheid. Tijdens deze concerten neemt Abel Sánchez-Aguilera u mee op een ontdekkingsreis door een labyrint van verbindingen dat verschillende componisten verbindt.
De visionaire pianist en componist Ferruccio Busoni probeerde Bachs prestaties te verbinden met moderne technieken. Zijn 2e Sonatine is zijn meest radicaal modernistische uiting, maar is ook verbonden met zijn meesterwerk Faust, zijn 5e Sonatine is een eerbetoon aan Bach. In Rusland vond Skrjabin zijn eigen harmonische toontaal uit. Helaas stierf hij jong, waarna de componist Leonid Sabaneev een muzikaal monument voor hem oprichtte in een dramatische en tragische Sonate. Kaikhosru Shapurji Sorabji, kind van twee culturen, was een bewonderaar van Busoni en zijn ideeën, en gaandeweg vond hij zijn eigen unieke taal, diep verbonden met de barokke vormen, maar gevuld met zijn eigen klankwereld. Hij werd ook geïnspireerd door de oosterse literatuur. Zijn Nocturne Gulistan is een betoverende evocatie van en hommage aan het werk van de 13e-eeuwse Perzische schrijver en dichter Sa'di Shirazi. Zijn 1e Symfonie voor piano "Tantrik" is geïnspireerd op de filosofie van de Indiase chakra’s. Tijdens deze concerten hoort u, vooruitlopend op de geplande wereldpremière van de gehele symfonie later in het jaar, het zesde deel uit deze symfonie, ‘Ajna’, verwijzend naar het concept van ‘Derde Oog’. De Schotse componist Alistair Hinton laat zich inspireren door de muzikale verworvenheden van componisten als Bach, Mahler en Schönberg, maar voelt zich ook verbonden met componisten als Sorabji en Elliott Carter. Zijn Vocalise-Reminiscence is een eerbetoon aan Rachmaninov, maar ook aan Sorabji. Zijn Vijfde Sonate, die hier zijn wereldpremière beleeft, toont raakvlakken met de klassieken, brengt een hommage aan J.S. Bach in de vorm van een uitgebreide Passacaglia en sluit af met een eerbetoon aan een van de grootste pianovirtuozen ooit, Charles-Valentin Alkan.
Abel Sánchez-Aguilera zet zijn indrukwekkende talent vooral in voor de uitvoering van moderne, complexe en nieuwe muziek. Hij combineert technische perfectie en kristalheldere voordracht met een diepe verbondenheid met de te spelen muziek, waardoor zelfs de meest complexe en uitdagende muziek een ideale interpretatie krijgt. Hij stond eerder al twee keer op het podium van De Toonzaal met uitvoeringen van Sorabji's uitdagende Toccata Seconda en de wereldpremière van diens recent herontdekte Toccata Terza. Dit laatste werk was het onderwerp van zijn masteropleiding aan het Conservatorium van Madrid.
